Biografie

Maria de Vries

Hoe komt het toch dat schilderijen van Maria de Vries zo opvallend in trek zijn? Wie deze vraag wil beantwoorden, komt vroeg of laat terecht bij Maria zelf en haar werkwijze.

De bron van haar kunst is zonder twijfel haar levenskunst. Met open zintuigen  gaat zij door het leven en laat zich raken door wat haar ogen zien en haar handen voelen.
Zij kan op de vierkante meter ontroerd raken en genieten. Of het nu gaat over mensen - jong of oud, in relatie tot elkaar of tot de toeschouwer, in rust of in actie - over dieren of over de natuur in ruimere zin, steeds weer kan zij zich laten treffen. En die belevenis, zowel de beelden als bijbehorende emoties, slaat zij op. Zij is dan ook constant ‘geladen’ en hoeft nooit op zoek naar wat in kunstenaarskringen ‘inspiratie’ genoemd wordt. Eerder is het zo dat die lading in haar zich een uitweg zoekt. Zij kan niet leven zonder verf en kwast.

Het is boeiend om te zien hoe zij haar ontroering weet om te zetten in een spel van kleuren, vormen en lijnen. Het spel begint onbestemd, maar gaandeweg wordt, vaak tot haar eigen verrassing, de inzet duidelijk. Zij speelt dit spel uitnodigend en tegelijk overtuigend. Talloze beschouwers voelen zich direct aangesproken en veranderen ter plekke van beschouwer tot bewonderaar.

Met haar rijk palet roept Maria uiteenlopende emoties op. De kijker ervaart de verstilling, de vrede, de rust in een Peellandschap, maar ook de bruisende uitbundigheid van een exotisch feest, de vertedering waartoe kinderen met hun lichaamstaal oproepen, de verwondering over de prille schoonheid van jonge vrouwen en tegelijk de neiging om hen in hun kwetsbaarheid te beschermen.
Geen wonder dat Maria’s beeldtaal tot ver over de grenzen verstaan en gewaardeerd wordt. Wat is het weldadig te ervaren dat zij bij al haar succes zo onbekommerd zichzelf weet te blijven! En bovendien te merken dat zij zich intens dankbaar voelt met haar uitzonderlijk talent te mogen bijdragen aan het welbevinden van velen.

Jacques Kruunenberg.